Պատերազմ է, որին ներկա է միայն բանակը

«Հայկական կողմի գործողությունները լինելու են ավելի անողոք ու դրանց հետևանքները արդեն ոչ մի սահմանափակումով հնարավոր չի լինելու թաքցնել»,- Ֆեյսբուքի իր էջում գրել է ՀՀ պաշտպանության նախարարի մամուլի քարտուղար Արծրուն Հովհաննիսյանը՝ արձագանքելով Տավուշի ուղղությամբ այս առավոտ ադրբեջանցիների իրականացրած հարձակմանը, որը կանխվել է՝ այս անգամ երկու հայորդու մահվան գնով: Մեր բանակի մարտունակությունը կասկածի տակ չի դրվում, ոչ էլ այն հանգամանքը, որ համապատասխան քաղաքական որոշման ու մթնոլորտի դեպքում հայկական զինված ուժերը կարող են համարժեք գործել: Սակայն հասարակությանը այս հավաստիացումներն այլևս չեն բավարարում: Տարին նոր է մեկնարկել, արդեն 12 զոհ ունենք: Ժողովուրդը ենթագիտակցորեն հասկանում է, որ զինադադարի ռեժիմը, ինչը լավ, վատ, 11 տարի գործել է՝ այլևս չի գործում: Ադրբեջանն ակնհայտորեն փոխել է իր մարտավարությունը՝ աշխարհաքաղաքական բարդ իրավիճակը նպաստավոր համարելով իր խնդիրները լուծելու համար: Վերջին տեղում չէ նաև այն հանգամանքը, որ զգալ է տալիս հակամարտող երկու երկրների տնտեսությունների անհամաչափ զարգացման հետևանքը: Քանի դեռ «նավթային» գործոնը որոշակի ազդեցություն ունի համաշխարհային հարաբերություններում, Ադրբեջանը շտապում է փոխել ուժերի հարաբերակցությունը: ՈՒկրաինական դեպքերը ցույց տվեցին, որ միջազգային հանրությունը չունի գործուն մեխանիզմներ՝ հակամարտությանը վերջ տալու և կայունության երաշխիքներ ապահովելու համար: Այս իրավիճակում ժողովուրդը ենթագիտակցորեն, ստացված տեղեկատվությունը վերլուծելով, զգում է, որ պատերազմի վերսկսման հավանականությունը շատ մեծ է, ավելի ճիշտ կլինի ասել, որ արդեն չի գործում հրադադարի ռեժիմը և հայ-ադրբեջանական սահմանին ծավալվել է միկրոպատերազմ, որը լայնածավալի վերածվելու ռեսուրս ունի: Եկեք չկեղծենք իրականությունը, չփորձենք այն քողարկել հայրենասիրական պաթոսով. հասարակության մեջ կա որոշակի խուճապ, ու դա պայմանավորված չէ այն բանով, որ մեր ժողովուրդը վախկոտ է կամ չի վստահում բանակին: Դա գալիս է իշխանությունների ոչ ադեկվատությունից, գնահատականների ու դիրքորոշումների բացակայությունից: Միայն բանակով պատերազմ վարել հնարավոր չէ ու այդ պատերազմը դատապարտված է ձախողման, իսկ ո՞ւր են պետական մյուս մարմինները, ո՞ւր է ԱԳՆ-ն, ինչո՞ւ չենք լսում մեր գերագույն գլխավոր հրամանատարի խոսքը, ինչո՞ւ չեն հրավիրվում Անվտանգության խորհրդի ու խորհրդարանի արտահերթ նիստեր, ինչո՞ւ ենք մեզ խաբում. պատերազմը սկսվել է իր մարդակուլ ընթացքով, ու աններելի, պարզապես աններելի են պետական մարմինների անհոգությունն ու պարապությունը: ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահությունը՝ որպես միասնական ձևաչափ, կարծես թե կորցրել է իր գործունեության արդյունավետությունը, իսկ ո՞ւր են Ռուսաստանը, ՀԱՊԿ-ը, ԵԱՏՄ-ը, որոնք իշխանությունների թեթև ձեռքով ներկայացվում էին մեր անվտանգության երաշխավորի դերում: Ժողովուրդը ծաղրում է իշխանության հավաստիացումներն ու չի հավատում, որ թշնամուն զինող երկիրը կարող է մեր անվտանգության երաշխավորը լինել, զուգահեռներ է անցկացնում երկու երկրների միջև, որոնցից մեկի զինվորը մարդ է գնդակահարում Գյումրիում, մյուսին՝ սահմանին: Գուցե հասարակությունը քիչ է ինֆորմացված ու պրիմիտիվ է մտածում, բայց նրան մեղադրել չի կարելի, որովհետև մեր ինֆորմացվածները լռում են ու լռում:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Եվրոպա գնացող բոլոր ճանապարհները տանում են… Մոսկվա
• ՀՅԴ ուղեգիծը կմնա անփոփոխ
• Մեր դիվանագիտությո՞ւնն է անորակ, թե՞ մենք չունենք դաշնակիցներ
• Եթե չենք ուզում հայ-ռուսական հակադրություն, պետք է վերանայվեն այսօրվա հարաբերությունները
• Երեք ինքնահավան նախագաների պատանդ, Հայաստանս
• Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը
• Մեր կառավարությունը զուրկ է կանխատեսելու, պլանավորելու ռեսուրսից
• Խորհրդարանն ալեկոծ էր, բայց նոր ոչինչ չիմացանք
• Պուտինի խոսնակի վերջակետը. մեր պահանջը մերժված է
• Հայաստանի տնտեսության զրոյական վիճակը
• Անտարբերության վիրուսը
• Աղքատության ու նվաստացման հետևանքը
• Ո՞վ է դատելու ոճրագործին
• Այնքան թանկ ու կորսված կյանքը
• Ճգնաժամի փաստը խոստովանվում է, լուծումներ չկան
• Անօրակարգ խորհրդաժողով՝ կոնկրետ նպատակով
• Մեր սգի ու խեղճության շաբաթը
• Մնանք սպասող Բյուրոյի խաբարին
• Ցինիզմի դրսևորում
• Ինչպե՞ս հաղթահարել հայ-ռուսական փակուղին

Մեկնաբանություններ